174 روز

سقوط - آلبرکامو - ترجمه شورانگیز فرخ دوست عزیز،ثروت هنوز حکم برائت نیست،اما تعلیق حکم محکومیت است و تحصیل آن همیشه به کار می آید. از همه مهم تر آنکه حرف رفقایتان را،وقتی از شما میخواهند که با آنها صادق و صریح باشید باور نکنید.آنها فقط امیدوارند که شما در تصور خوبی که از خویش دارند نگهشان دارید و در 174 روز...

بالاخره دانشگاه جدیدم ثبت نام کردم قبلن گفته بودم انگیزه ی افتضاحم برای قبولی تو ارشد چیهبهش رسیدم هم اتاقیم کرمانشاهیه و هم رشته ی خودم،امیدوارم اخلاق و فرهنگمون خیلی دور از هم نباشه هرچند اگر هم باشه یه چالش جدید میشه،مشکلی نیست تصمیمم همینه!به جای غر زدن و ناامید شدن بگم مشکلی نیست تا یا باهاش ک 174 روز...

دلم میخواد یه عالمه غرغر کنم

از امتحان این هفته

از حقوقم که نپرداختن

از ناملایمات تو خونه

ولی آخه خواننده چه گناهی کرده که غرغرای منو بخونه

از یه طرفم پس من چیکار کنم الان؟!درس اخلاقی بدم؟

بحث سیاسی یا فلسفی راه بندازم؟

شما وقتی تو موقعیتی قرار میگیرید که هم میخواید حرف بزنید

هم حرفی برای گفتن ندارید چیکار می کنید؟

174 روز...

دو تا موقعیت کاری دیگه پیدا کردم یکیش تا حدودی ارزش ترک تحصیل کردن رو دارهولی من متاسفانه اهل ریسک نیستم امیدوارم ازش پشیمون نشم. *** کتاب من پیش از تو چی می گفتن خوبه خوبه؟ البته بدم نبود تا حدود زیادی کشش داشت و من یه روزه خوندمش ولی بعدش از خریدش پشیمون شدم چون چیز جدیدی برای یاد گرفتن نداشت،بیش 174 روز...

احمقانه ترین رفتارم مربوط به اوقاتی بوده که توجه کامل فردی را برای خودم می خواستم

و طبق یه قانون نانوشته هیچ وقت نتونستم به درستی به دستش بیارم.

گفتن اینکه زندگیم چرت شده از چرتیش کم نمی کنه

اما شاید خدا بخونه و دلش برای به فنا رفتنم بسوزه و کمکم کنه

از این منجلاب در بیام.

منجلابِ خود تخریبی

174 روز...

امروز از کارم استعفا دادم

خیلی غم انگیز،مدام به این فکر می کنم که انتخابم درست بود یا غلط

الان دیگه اهمیتی نداره

فقط درست یا غلط باید تبدیل به انتخاب خوبش کنم.

15 تیر تا 21 بهمن،اولین تجربه ی کاری من!

امیدوارم بتونم یه شغل خوب با درآمد حلال تو شهر کرج پیدا کنم .

174 روز...

یه وقتایی که خیلی از خودم مطمئنم،یه حسی بهم میگه چیه بابا فک کردی کی هستی انقدر خودتو گرفتی یه وقتایی هم انقدر خودمو ضعیف و متزلزل احساس می کنم که باز همون حس میگه... ، نه در واقع هیچ کمکی بهم نمیکنه و میذاره همینجوری متزلزل باقی بمونم هر وقت اشتباهی می کنم ،مخصوصا اشتباهاتی که در جمعی گفته میشه که 174 روز...

بعضی وقتا هیچ حرفی برای گفتن نداریم ولی لازم یا دوست داریم که حتما حرف بزنیماینجور اوقات اگر حرفی زده بشه،قطعا یا به خودمون گند زدیم یا به دیگران مطمئن نیستم همه اینجوری باشن ولی من و خانواده ام شدیدا به این درد مبتلاییم :/ یه چیزی که خیلی اذیتم می کنه،اینه که متوجه همه یا اکثر اشتباهاتی که می کنم ه 174 روز...

یه سری ارتباطاتم هست بدون هیچ کلامی ایجاد میشن

به این صورت که همکلاسی ما به ما سلام نمیکنه

ما هم به اون.اون وقتی مارو میبینه میره سمت دیوار

ما وقتی اونو میبینیم منتظر میشیم تا اون بره سمت دیوار

بدون اینکه هیچ اتفاقی بینمون افتاده باشه یه ارتباط نامرئی بین ما 6 نفر هست

که (ما 5 نفر + اون یه نفر) به نظر میرسه ما نوعی از پدرکشتگی رو با هم داریم.

واقعا عجیبه!!

174 روز...

 از اون روزاست که خیلی اجباری میخوام بنویسم کلی فکر می کنم که چی بنویسم که شاید بعد از چند ماه اگر خوندمش،خوندنشحس خوبی بهم بده یا خاطرات خوبی که فراموش کردم رو یادم بیاره اتفاقات زیادی افتاده برام، شاید مهم ترینش خاله شدنم باشه :)) هر چند کوچولومون هنوز به دنیا نیومده ولی از همین الان هم براش برنام 174 روز...